Putları Kırmak Yasak

Meydanda yürüyorum, etrafta bir ton insan, acaba akıllarından ne geçiyor nereye gidiyorlar kim bunlar ne yaşıyorlar diye sorup duruyorum kendime. Hep bir endişe. Hani bir put var demişti ya üstad "elalem ne der putu"yanımda dolaşıyor şu sıralar.Sokaktayken bende ki de cesaret gel elinden tutayım diyorum.Bir bilse içimden baltayı kafasının orta yerine indirmek istediğimi, yerle bir etmek istediğimi bir bilse daha da kahreder beni...Huzur değilde, geldiğim bu yer değişik bir nokta. Bahçesi var, çınarlar var, çınar deyip geçmeyelim şimdi hepsinin bir adı bir kimliği var bu çınarların.Burası formalite günde kaç kişiye selam veriyorlar haddi hesabı yok.Asıl hikaye onlarda aslında...Oturup bir gün saatlerce bu çınarları dinlemek ve izlemek isterdim, ama o putta yanıma otururdu kesin, derdi ki bana;"deli ne yapıyorsun burada tek başına kalk git şurdan" bende dinlerdim onu. O mükemmel zevkten mahrum kalırdım;o bana öyle dedi diye.Derken ne oldu biliyor musun sela okunmaya başladı ruhumu öldürdüler sandım ama her selada birşeyler ölüyordu bende.Yolun ortasında durup bağırmak istedim onun gibi "Durun kalabalıklar!"diye dururlardı belki derlerdi;" bu deli ne yapıyor" sonra ne diyecektim birşey demezdim, sadece şey derdim hiç düşündünüz mü bu selanın dünyalık son duyuru olduğunu,hiç düşündünüz mu ulaşamamayı,söyleyememeyi hiç düşündünüz mü bunun sizin selanız olabileceğini yada beklenenin. Sonra da bağırırdım onlara ben bunları düşündüm diye ne derlerdi;" kardeşim iyi misin derlerdi" o putta kesin beni uzaktan gülerek izlerdi. Ama inanın ki durdum yolun ortasında ayağımla ittim kenara o putu nefes aldım düşündüm sonra devam ettim.Annem aradı çünkü şunu bunu aldın mı dedi araba kalkacaktı koşturmam gereken çok şey vardı oturup ruhumu mu dinleyecektim gel dedim puta hadi mahvet beni tekrardan tuttum elinden sonrada gittik çınarlarlara baka baka...