DENGESİZ TERAZİ

Bak evlat bu akşam uzatmayacağım. Doldu içim ve kendimi burada buldum. Söyleyemediğim taştı ve yine dedim kapıyı aralamanın vakti geldi.  Zihnimin bir boyutunu serbest bıraktım her noktada bir şey var ama yazının sonunda en çok hangi nokta tırmalıyor bu zihni belli olacak. Bırakıyorum ellerimi, neler çıkacak bilemiyorum. Ama şunu söylemem gerekir sanırım acı çıkacak kimilerinin buna mı acı diyorsun dedikleri acılardan çıkacak. İnsan yoruluyor demiştim ya bir yazıda, o noktadayım evlat. Dinlenmek için durduğum bu nokta. Açıkçası garip bir gündü kimsenin anlayamayacağı gariplikte bir gün. Desem ki sana şöyle oldu bak şöyle oldu diye ne diyorsun sen be diyeceksin. Unutamam ben bugünü, hani insanların hayatlarında unutmak istemediği ve asla unutamayacağı günler vardır; kimseyi dokundurmak istemez, açık bir yaraya tuz basmak gibi bir gün öyle bir gündü işte. Karıştırdım yine ortalığı demi. Konumuza gelelim kaç kişi hissetti bir dostun dostluğunu, kaç kişi hissetti bir sevdanın ağırlığını, kaç kişi hissetti içindeki belirsizlik çukurunu hadi cevap verin. Kaç kişi yaşıyor hayatını. Tam olarak olmak istediğim benim bu içimdeki ben, diyen kaç kişi. Herkes bir şey yaşıyor ama ne yaşıyor demi. Geç bunları haberin olsun evlat ben bu kentten gideceğim tıpkı o benim kentimden giden gibi. Sen ve bu silsile kalacaksınız bir daha uğramıyacam bile, ne bu acıdan haberin olacak nede bu sevdadan. Benim gibi geçti gitti bile diyemeyeceksin. Öfkeliyim bu habersizliğe öfkeliyim alaylı bakışlara öfkeliyim yüzüne bakamadığım anlara. EVLAT SUS ARTIK! Arkada Omid Nematiden Farsça bir şarkı çalıyor ne anlıyorsun diye soranlara cevap olsun anlamak değil hissetmek bir yerlerde inanıyorum ki bu müziği biri dinliyor benim dilimden olmasa bile benim gibi hissediyor. Öfkemle geldim müzikle gidiyorum dediğim gibi anormal bir gündü herşey çok yakındı ama yakın olduğunun ardı kadar uzaktı da. Bu yazıyı okuyanlara ayrı şükranlarımı sunarım. Yazının imzası olarak bir kesit bırakıyorum dinlediğim şarkıdan:GÜLÜMSE;SENİN GÜLÜŞÜN MUCİZELERE GEBE...