KAPTANI BENİM LİMANI DÜŞÜNME...

Gemiyi çektim limana.Buralar hep sis olmuş bu havada denize gidilmez.Liman bügünlerde çok boş ne geleni var ne gideni. Benim gelişimi bile fark etmiyor. Beklenenler çok olmuş ,bekleyenler çok olmuş bu limanda belli.Kaptan!Bak güneş çıktı gidelim diye bağırıyor eleman.Ne bu sevinç anlamış bile değilim.Elimde olsa atarım denize şu oğlanı.Neyse iskeledeyim suya bakıyorum. Birde arkamdaki limana.Ağlasam mı gülsem mi bilemedim günler geçip gidiyor.Ne olacak limanla bu münasebet,tekrar getirir miyim gemiyi bu limana bilmem.Bu sefer işler yoğun bu sefer çok uzağa açılıcaz, memleket bildiğim bu şehrin en uzağına, buluşmamız nereye kaldı bilmem.Yada unutmamız mı demeliyim.Hop hop nerden çıktın sen gel bakayım buraya anlaşılan sende buranın müdavimlerindensin.Merak mı ettiniz ne mi olabilir çok da zor değil canım bu bizim Cevher buranın kedisiymiş.Baya şişman bir kedi limanı yemişte doymamış gibi. Deniz liman deyince aklıma Livaneli’nin Serenad kitabı geldi ne kitaptı ama demi benim için anlamı büyük kara kitabın.Oda ben gibi gezdi durdu ama yerini buldu.Her deniz kokusunda kulağımda o beste,o denize gömdüğüm insan .Düşünmeyin hep yüreğe mi gömülür insan ben denize gömdüm çürüdü gitti bile.Siz bir bilseniz bu denize gömülenlerin haddi hesabı yok,insanlar bu limanlarda bekliyor gelmeyince beklenen,yüreğiyle  beraber kaldırıyorlar buralardan cenazelerini.Son birşey söyleyeceğim şu bizim arsız eleman tepeme dikilmeden önce.Ben buraya tekrar geleceğim balıkları alıp geleceğim,kabukları alıp geleceğim,beklenen için geleceğim, çiçek kokusu için geleceğim...Hadi kendime ve kendine iyi bak limanım..