AYNALAR GİBİ YORGUN

Bir uzun yoldan geldim ardım bomboş. Uzun süre yürüdüğüm dikenli bir yol her gün dikenler ayağıma batıp kanatıp duruyor. Bir meydan okuma mücadelesi yine o meydanda yenilgiye uğramanın hırsı. Hayatta bu değil midir zaten yaşamak bu değil midir? Bu kadar basit değildir yaşamak. Ölümün cazip gelmemesinin tek gerekçesi sonucu bilememek değil midir? Yine yürümek cam kırıkları ile dolu bir bedenle yine yürümek nereye kadar yürüyebilirim diye sorgulamak yeter artık bitsin şu sancı diye haykırmak anlamsızlığın içinde anlam aramak boşluğun içinde kalakalmak  arafta kalmak. Yaşamakta bu değil midir zaten? Anlayamamak yada saatlerce hıçkıra hıçkıra ağlamak zannetmek hissetmek kanmak normal dışı herşeyi yapmak ayaklarını yere doğru sallandırmak bu değil midir kaçmak? Gittiğin yolun sonunda benim burada ne işim var diye sorgulamak yolun sonundaki uçurumdan bakmak geri dönmeyi isteyip tekrardan dikenlerin üzerinde yürümek acılar çekmek inanmamak inanmaya zorlamak aramak doğruyu aramak gerçeğin enkazı altında yitip gitmek benliğinden uzaklaşmak yabancılaşmak bu değil midir zaten kaybetmek?Susmak konuşmamak bakmak yaklaşamamak görmek unutamamak çaresiz kalmakta bu değil midir zaten? Kusura bakma evlat yaşamak o kadarda basit birşey değildir. Şimdi sancılarla oturduğun masada kime sancılar bıraktığını kimden sancılar götürdüğünü düşün kusura bakma evlat yaşamak o kadarda basit değildir.