SERBEST ÇAĞIRMIŞIM
Geldim buradayım sende buradaysan başlayalım buz dağı...
Sen benden kaçıyorsun bende içimdeki senden ağır geliyor bu kütleleri taşımak. Dünya yüklü buz kütleleri...Anlatılacak gibi değil aynaya bakınca bir heybet ki duruyor karşımda, karınca gibi eziliyorum o heybetin altında, kimi mi görüyorum aynanın karşısında ,seni seni buz dağı. Senin gibi seni.Anlatamıyoruz insanoğlu içimizdekileri anlatamıyoruz yeri gelince görmekte istemiyoruz duymakta istemiyoruz içimizdekilerle yüzleşmek bir ağır geliyor ki,kabullenmek bir ağır geliyor ki gerçeği...Gel otur karşıma şimdi bakması kolay uzaktan uzaktan gel bi otur karşıma diyecek iki kelimem bir araya gelemez buz dağı. Öyle bir ağırlık işte. İnsanı anlatmak ve anlamak en zor ama en keyif verici sanattır bence. Geçenlerde bir profesör ile karşılaştık kırtasiyede,kendimi kötü hissediyorum diye yanındaki abiye anlatıyordu yoruldum artık şimdiki meslek zor dedi. Dedim bir iltifat etsem belki bügünün anlam ve önemini burada bulurum.Gençsiniz daha dedim hani havamız olacak ya psikolojiden falan anladığımı sanıyorum ya. Demesin mi bana yaştan değil çağın insanından yılmışlığından diye hadi bakalım dedim. Otur Tuğba burada dert var burada muhabbet var oturduk bir saate yakın konuştuk.Fizik profesörüymüş bana okuduğum dört yılın özetini bir cümle ile söyledi, bak dedi ben 35 yaşinda yüksek lisans yaptım hayatta hiçbirşey için geç değildir ben ünvanımlada ön plana çıkmam dedi, gerçekten ön yargılarımın önüme çektiği set ile hocayı kırtasiye çalışanı sandım neyse devam edeyim. Dedi ki insanın en iyi dostu kimdir diye sordu biz dedik onu kabullenen vs iyi hissettiren diye.Hayır dedi insanın en iyi dostu kendisidir dedi ilk başta kendimizi tanıyalım kendimizle iyi geçinelim ki sonrasında sağlıklı bir insan olalım dedi.Hafta boyunca bunun üzerine düşündüm aslında muhabbetin detayı derin fakat acemi dilimle ancak bu kadarını anlatabiliyorum. Kendimden neden kaçıyorum diye sordum kendime. Neyi kabullenmek istemiyorum kendimde diye sordum. Sordukça sordum buz dağı çıkıp durdu karşıma katmana katman ekledim içimde bir tabut tabutun içinde ben benim içimde bir cenaze bir döngü halinde. Belki sizde en iyi dostunuzla bir gün karşılaşırsınız,zaman alan bir süreçmiş ama temennim bu.Güle güle sizlere.
Hey buz dağları bir müzik yolluyorum bu akşam size umarım buzlarınız erir😊
Ross Daly-Hatif.
Sen benden kaçıyorsun bende içimdeki senden ağır geliyor bu kütleleri taşımak. Dünya yüklü buz kütleleri...Anlatılacak gibi değil aynaya bakınca bir heybet ki duruyor karşımda, karınca gibi eziliyorum o heybetin altında, kimi mi görüyorum aynanın karşısında ,seni seni buz dağı. Senin gibi seni.Anlatamıyoruz insanoğlu içimizdekileri anlatamıyoruz yeri gelince görmekte istemiyoruz duymakta istemiyoruz içimizdekilerle yüzleşmek bir ağır geliyor ki,kabullenmek bir ağır geliyor ki gerçeği...Gel otur karşıma şimdi bakması kolay uzaktan uzaktan gel bi otur karşıma diyecek iki kelimem bir araya gelemez buz dağı. Öyle bir ağırlık işte. İnsanı anlatmak ve anlamak en zor ama en keyif verici sanattır bence. Geçenlerde bir profesör ile karşılaştık kırtasiyede,kendimi kötü hissediyorum diye yanındaki abiye anlatıyordu yoruldum artık şimdiki meslek zor dedi. Dedim bir iltifat etsem belki bügünün anlam ve önemini burada bulurum.Gençsiniz daha dedim hani havamız olacak ya psikolojiden falan anladığımı sanıyorum ya. Demesin mi bana yaştan değil çağın insanından yılmışlığından diye hadi bakalım dedim. Otur Tuğba burada dert var burada muhabbet var oturduk bir saate yakın konuştuk.Fizik profesörüymüş bana okuduğum dört yılın özetini bir cümle ile söyledi, bak dedi ben 35 yaşinda yüksek lisans yaptım hayatta hiçbirşey için geç değildir ben ünvanımlada ön plana çıkmam dedi, gerçekten ön yargılarımın önüme çektiği set ile hocayı kırtasiye çalışanı sandım neyse devam edeyim. Dedi ki insanın en iyi dostu kimdir diye sordu biz dedik onu kabullenen vs iyi hissettiren diye.Hayır dedi insanın en iyi dostu kendisidir dedi ilk başta kendimizi tanıyalım kendimizle iyi geçinelim ki sonrasında sağlıklı bir insan olalım dedi.Hafta boyunca bunun üzerine düşündüm aslında muhabbetin detayı derin fakat acemi dilimle ancak bu kadarını anlatabiliyorum. Kendimden neden kaçıyorum diye sordum kendime. Neyi kabullenmek istemiyorum kendimde diye sordum. Sordukça sordum buz dağı çıkıp durdu karşıma katmana katman ekledim içimde bir tabut tabutun içinde ben benim içimde bir cenaze bir döngü halinde. Belki sizde en iyi dostunuzla bir gün karşılaşırsınız,zaman alan bir süreçmiş ama temennim bu.Güle güle sizlere.
Hey buz dağları bir müzik yolluyorum bu akşam size umarım buzlarınız erir😊
Ross Daly-Hatif.
Yorumlar
Yorum Gönder