SERBEST ÇAĞIRMIŞIM-

İki yıl geçti kelimesi kelimesine harfi harfine takip ettiğim bir yazı dünyası var. Yazı dünyası diyorum ama sorsanız ben varım orada. Ben varım biraz iddialı oldu ben kendimi hep o dünyaya bırakıyorum.Bazen sinirleniyorum bazen seviniyorum bazen bir buruklukla ayrılıyorum oradan. İyi ki  diyorum iyi ki tevafuklar var. Sorsanız o dünyayla sen ne yaptın diye yas tuttum derim. Sonra derim ki dirildim. Şimdi ne yapıyorsun dersenizde var oluyorum bekliyorum derim. Telefonuz çalar anlarsınız ki sizi birileri aramıştır  açtığınızda  iletişim kurmaya başlarsınız  irtibata geçersiniz benim bu dünyayla irtibata geçmemin halini hatrını bilmemin tek yolu uzunca bir paragraf yazı. Saatlerce konuşmalara bedel. Neyse geçenlerde Mucize filmine gittim ilkini gerçekten hakiki bir film olarak kabul ederdim. Budur dediğim bir filmdi.Sinemaya  gitmeyi hiç sevmem olacağı varmış ki kimse gelmek istemedi o gün gitsem  mi gitmesem mi derken dedim kaçma kendinden yürü dedim  ve tek başıma gittim. İlkinin masumiyeti yoktu bu seferkinde bazı sahneleri çok yapmacık geldi bazı sahneleride  etkileyiciydi. Ama sahnede hep ben vardım büyük bir yüzleşmeydi orada olmam. Ağladım insanın insana veda edemediği noktalarda ağladım kısıldım kaldım. Artık daha yakındım. Artık bir başkaldırıdaydım. Sonra çıktım yurda gelirken hava buz gibiydi yollara baktım. Yollarda hep çiçek bu yollardan bir çiçekli geçmiş dedim. Hiç belli etmemiş dedim sonra rüzgar güllerine baktım bu şehir bitecek dedim bu insanlarda bitecek dedim. Bu şehir benim, dedim. Sonrada yurda girdim odama geldim yastığa kafamı koydum uyudum. Bu kadar☺️