SENSİZ.

Hayattaki en iyi öğretmen hayattır. Nefret etmeyi, sevmeyi, ağlamayı, öfkeyi her şeyi sunar,seçenekler hep senin elinde her seçeneğin sonucu farklı. Kimi araf kimi huzur kimi yok oluş. Üzüm çekirdeklerinin çıtırtısı kadar ruhun.Çıt diye bir kırılıyor düzelt düzeltebilirsen. Onarması yılları bilemedin ömrü alıyor. Sen şimdi rüzgarlı eteklerinle kim bilir hangi iklimdesin demiş ya Acz kim bilir nerelerdesin...Bazen Acz gibi olmak istiyorum ona benzemek,buz dağına şiirler düzmek ama ne o kadar yüreğim nede o kadar cesaretim var. Elimde kalem dilimde birkaç kelime yüreğimdeki ağırlık desen cümleler birleşmiyor bile. Ben anca dağın eteğinde zirvenin hayalini kuruyorum. İki elin birbirine kenetlenmesinin anlamını dahi idrak edemiyorum. İnsanın ellerinde şifa mı olur zehir mi? Bildiğim tek şey şifasızlık birde hastalıklı bir ruh. İnsan niye acı çekmek ister acaba? Rabbi hatırlamak mı ister yoksa kendinden uzaklaşmak mı? İşte tam bu noktayı ayırt edemedim Acz. Tut elimden kalakaldım sensiz. . Ben sensiz,deliler gibiyim sensiz..