KAHRAMAN

Hislice bir akşam dünyanın en güzel yerini anlatırdım size ama yorgunum o yüzden güzel bir insanı anlatacağım. İnsan kendini keşfettikçe dünyayı keşfediyor.Evrenin uzak  diyarlarından birisi gelmiş yanıma. Söyleyemiyorum ki içimdekini. Gezdiriyorum anca yanımda, bak diyorum burası benim çocukluğum sevdin mi buranın kokusunu diyorum. Benim aklımdadır hep kokular. Unutulmazlar. Hoş sende unutulmazsın. Örnek alınası insandın iyisini kötüsünü bilmem uzaktan uzaktan bakardın. Bir keresinde yerdeki küçücük çiçeği öperken gördüm seni. Hayran hayran izledim. Sen güzeldin hep güzellikleri hak eden güzellerden. Karıncaları bile düşünürdün,  bu gücenik macera nereye kadar sürer bilmem ama şu hayatta tek pişman olmadığım insandın sen. Dünyanın en güzel yerine kadar geldin benimle,erikleri koparmadım sen gör diye kediyi çağırdım sen seversin kedileri yanıma bi defterde aldım belki yazmak istersin yapay olan her şeyi uzaklaştırdım ama uçaklar farklı belki el sallarız diye onlara izin verdim. Sizin diyarlar nasıl bilmem anlatırsın bana dinlerim sıkılmam ben. Çeşmenin başında otururuz eminim sen ona da hayran kalırsın. Eline bir avuç toprağı alıp kokusunu içine çekmişliğin olmuştur. Sen dünyayı güzelleştiren insanlardansın. Geldin gördün benim diyarımı şimdi denizin ortasına gidip oralardan seslenme vakti yine gel olur mu yine beklerim.