PORTAKAL ÇİÇEĞİ

Yağız atlar susayan kuşlar

Gidelim birlikte denizlere doğru

Bilmem hanginiz gelirsiniz benimle 

Portakal çiçekleri açmaya başlamış

Gökyüzünde altın sarısı keskin bir çizgi

Nereye gider bu avasım kentliler

Unutuldumu bayramlar şekerleri

Kedi desen bi halsiz 

Ciğerini mi söktüler be hayvanım

Gençler yorulmuş peşinde koştukları sevdalardan

Bu devirde uzaya çıksan ancak o zaman doyarsın

Gurulduyor karınlar açlıktan

Kiminin yiyecek ekmeği yok kimisi ekmek hırsızı

Gidilecek uzun yollar var

Gıcırdıyor demirler, sancılar bedende değil düşüncede

Bu dünyada mutlu oluyorsan otur iki kez düşün 

Portakal çiçekleri açmış, delikanlısı genç kızı yok bu işin

İnsan olan insan yalanı almaz ağzına

Anneler babalar başı bozuk dünyalar

Çatıların altındaki kuşlar 

Alın götürün bu sesleri yerine tombik çocuk sesleri gelsin

O bahçelere gidelim dalından toplayalım nimeti 

Dualara girelim

Gözlükleri takalım gerçekleri görelim alın götürün bizi portakal bahçelerine insanlığımıza gidelim...