RUHSUZ

 Savrulan kül değil ömür demiş birisi sabah uyanmış bir yudum suyunu içmiş yataktan kalkmadan bir kaç dakika düşünüp durmuş niye virgüller yok diye? Bugünün yarından farkı olması lazım demiş dayanamıyorum artık heba ettiğim zamanlara demiş. Yorgunluk mu yoksa bitmişlik mi belli değil lakin küt diye kendini bırakıvermiş yastığa düşünmüş düşünmüş tavana bakarak saatler geçirmiş derken akşam olmuş hala düşünüyormuş. Tekrardan bi kalkayım demiş bakmış hava kararmış yine bir umutsuzluk yine bir pişmanlık hep bunlarla mücadele edermiş zaten. Ruh yorgunluğu çok zormuş fiziki yorgunluk geçermiş fakat ruhun ki bilinmezmiş. Ufak tefek şeylere kafayı takar dururmuş bazende tanıdığını bile tanımazmış. Sürekli sorgularmış neden varım diye hoş cesaretide yokmuş yokluğa. Gecenin karanlığı iyice çökmüş ağlamak istemiş fakat onu bile yapamayacak kadar yorgunmuş sonra uyumuş ertesi gün olmuş.