MUHABBET

Yabancılaşmak; dilimize,benliğimize,kültürümüze,çevremize ve daha nicelerine. Öyle hadi yabancılaşayım dediğinde olan bir şey değil bu;içten içe ve yavaş bir şekilde. Sanki biz farkında olmadan birileri gelip zihnimizde bulunan bize ait değerleri alıp götürüyormuşçasına.Ve kabullenmek bu gidişi,ardından el sallamadan,kendi köşemize çekilerek ve hatta zamanla unutulur avuntularını tekrarlayarak.Son aşama sanki bize hiç ait değilmiş gibi böbürlenerek kapatmaya çalışmak. Bir üst kültür tabiri caizse aşağılık bir mecranın uydurma kültürü.Öz değerlerinden yoksun bir insandan beklenen şey bu; kendini bilmezlerin kültüne adanmışlık. İşte zamane çağı bundan ibaret. Popüler olmaya çalışmak,sürekli şikayet etmek,çözüm arayışına geçmemek,hayıflanmak... Sen bu döngünün neresindesin? Ben kendi halinde bocalayan bir fikir işçisi. Memnun oldum seni tanıdığıma. Buraya yolun düşmüşse ve vaktini ayırıp şu iki satırı okuyorsan merak etmişsindir demek.Günümüz insanının artık iki satır okumaya bile ayıracak vakti yok. Fikir işçisi dediğime bakma acemiyim daha elimde bir paket jelibon  klavyeden bir kaç tıkırdatma. Tabi bazı kesim sigara ve kağıt kalem olsa daha marjinal bulurdu. Bakma biz o kadar olamadık. Büyük ihtimal bir sonraki akşam da mandalina olur. Asıl mesele bunlar değil asıl mesele sen,ben ve düşüncelerimiz ne düşünüyorsun;bu yazı nereye bağlanacak,bu ne diyor,jelibon ne alaka,herkeste yazmasın kardeşim mi, yoksa iki dakikam boşuna mı gitti? Herhangi biri yada hiçbiri her neyse... Asıl mesele ilk satırlarda sen her şeyi boş ver bir kaç defa oku o ilk satırları. Ne diyeyim bugünlük benden bu kadar uyanmak yada uyumak senin elinde şimdiden Günaydın...