İLK DEFA DENİZİ GÖRMEK

Deniz,

Uçsuz bucaksız bir yol mavinin hakim olduğu bir alem.

Nedir deniz balıkların evi mi?Ekmek teknesi mi? Yoksa gidenlerin ardından bir ağıt yakma yeri mi?

Nasıl bakarsan öyle görürsün. Bir gün bir olta al eline git bakayım bir kıyıya illaki bir balık gelir yanına...Nasıl kıyacaksın canını almaya?

Hatrım da değil bir şair yakaladığı bir balığı avucunun içerisine alıyor,öpüyor ve geri atıyor. Soruyorlar: ne oldu şimdi ne değişti balığı denize geri atmakla;oda diyor ki artık bu koskoca deryada benim öptüğüm bir balık dolaşıyor.

Böyle olabilir yada olmayabilir.Önemi de yok.Deniz, bir isim mi? Kız yada erkek fark etmez. Deniz bir dev mi? Kim bilir kaç kişiyi gömdü içine değil mi? İlk defa denizi görmek peki?

Ben ilk defa denizi bebekken görmüşümdür herhalde.Anlamamışımdır büyük ihtimal nasıldır acaba o an? Yeşilin diyarına bir yolculuk esnasında annemle babamın kucağında ağlarken görmüşümdür belki de. Sonra şaşıp kalmışımdır. Muhtemelen şunu düşünmüşümdür: Buda neyin nesi? 

Ardından cevabını kaybedince anlamışımdır: istersen her yer. Ellerim suya deyince korkudan ağlamışta olabilirim. Biraz büyüyünce de ayrıcalık olarak görmüşümdür bunu. Biraz daha büyüyünce denize gönderdiğim cenazeler aklıma gelmiştir. Bir insanın ruhunu denize gömmek gibisi var mı? Yok gibi.Oraya gömülen kolay kolay çıkamıyor derinliklerden.Sonra daha da büyüyünce yıllardan yıla anca ziyaret edebildiğim bir büyüğüm olmuştur. Arkadaşım olmuştur dostum olmuştur. Bazen hayalimde sonum bile olmuştur.

Ben ilk defa denizi gördüğümde deniz ben olmuştur dalgada ben dinginlikte ben ölümde ben yaşamda ben kayada ben yosunda ben hepsi ben olmuştur.