HÂL YASASI

Tanımadığım bir bahtsızın günlüğünden:

Bugün elime bir kitap alacağım. İlk sayfasını açıp okumaya başlayacağım. Kitapları özledim. Senin yanında getirdiğin hararetli bir şekilde okuduğun kitaplarıda özledim. En çok sevmeyi özledim. Sevmek büyük nimetmiş. Şükürler olsun bir zamanlar bunu anlayabildim. Sokaklarda yürümeyi özledim. Tutsakları hapisten çıkarıp özgürlüğe gitmelerini özledim. Ben bir insanla muhabbet edebilmenin verdiği doyumu özledim. Kaç zamandır bilmem benimle yaşayan birisi var. Ben nereye o oraya. Hayatımda hiç bu kadar sadık birisi görmedim.Bir kez olsun sormadım neden ben diye.Zaman zaman yok oldu ama her ay gelip yokladı beni.İşte bu gibi durumlarda elimden bir şey gelmez. Ben öyle savunmacı bir insan değilim. Sadece dinlerim. Konuşmam. Konuşmaya olan inancım bittiğinden beri konuşmam. Tam kalkıp gitmeye niyetlenirim. Bakarsın uyuyakalmışım. Yaşam uykusu. Uyku küçük ölümdür derler ben her fırsatta kendimi öldürmeyi denerim.Dünyadan ne insanlar geçti derim bu durumlara alışırım. İstediğim pek fazla bir şey olmaz.Her zaman  olduğu gibi kendimle savaşırım. Sonrada uyurum.