DOSTUMA SON MEKTUP

 Sevgili dostum uzun zaman oldu mektup yazmayalı. Kalemi kağıdı tutmayı unutmuşum. Şu an bile çok heyecanlıyım. Bilirsin,seni çok severdim. Sen bana çocukluğumun emanetiydin. Sana bunu nasıl anlatacağımı bilmiyorum. Kırılır mısın üzülür müsün bilmem. Benim için acımasız birisi diyebilirsin. Lakin dost kelimesinin yakıştırdığım insanın beni yerle bir etmesi acımasızlıklardan hangisi? Seninle hikayemiz yıllar önce bir okul bahçesinde başladı o gün bugündür devam ediyor. Beni bilirsin her ne olursa olsun insanlar değişir derim. Yaşadığım sürece buna inanacağım. Er yada geç insan denilen varlık hatasının farkına varır ve kendini değiştirir. Çünkü insan olmak meşakkatli iştir. Her kula nasip olmaz. Ne bedenler gördüm sadece etten kemikten ibaret. Şimdi seninle büyük çınarların altında bir masada oturmak isterdim. Sana bir çay ısmarlardım. Sen kahveyi daha çok seversin biliyorum ama çınarların altında çayın tadı daha bir güzel olur. Karşımda otururdun gözlerinin içine bakardım. Ve şunu söylerdim. Artık içimde sevgi kalmadı. Tükenmekteyim. Sevememekten anlayamamaktan. Cümlelerin en acısını söylerdim sana;artık seni anlamak bile istemiyorum. Ama ben bunları söyleyecek acizlikte bir insan değilim. Bilirdim çünkü, bunları söylersem kalbin kırılır incinirsin. Giderken seni incitmek en son isteyeceğim şeydir. Çok düşündüm. Defalarca kafa yordum, bir yolunu buluruz dedim. Ama olmayacak dost, ben yol ararken yollarımı kaybettim. İçimde senin ağırlığın, benim ağırlığımı da ekleyince yürüyemez oldum. Bom boş bir sokakta yapayalnız kaldım. İşte dedim,bu noktada beni bu yalnızlığa sürükleyen sensen neden hala buna katlanayım? Orada anladım artık, seninle veda etmem gerektiğini. Anladım ki hayat kitabımın bir sayfasında senin sonunun geldiğini. Uğraştım hikayelere kolay kolay son veremediğimi bilirsin. Artık yazmanın yaşlısı oldum. Ve seni uğurlamaya gidiyorum rüzgar güllerinin altına. Öğretenlerimi hep oradan uğurlarım. Sadece bana öğretenleri değil sevdiklerimi de. Seni de çok severdim. Ama  veda zamanı geldi, artık yoksun. Bugün benimle son gününü geçirdin. Yüreğimden son gidişin. Hoşça kal. Ne olursa olsun unutma seni çok sevdim. Hoşça kal çocukluğum,gençliğim hoşça kal dost bildiğim..

Kitap: Hayat

Sayfa:23