SEVMENİKLEŞMEK

 Bazen bir şarkıyı

Bazen bir şiiri 

Bazen bir kitabı 

Bazen bir sözü

Ve en kıymetlisi bazen bir insanı severiz.

Garip değil mi? Sevmek denilen bu olgunun tadı bambaşkadır. Karşılıksız kalbe gelen o hissiyat bütünüyle insanı dönüştürür. Sabah yataktan kalkarken gülerek kalkmayı gece yatarken uçakları saydırmayı ve bir şarkının içinde sevilenle beraber kaybolmayı sağlar. Sevmek bambaşkadır. Doğrusu yanlışı yoktur. Ona doğru ve yanlışı yükleyen insanoğludur. Bir andır. Bir bakış bir dokunuş bir kelimedir. Masumiyettir. İnsanın en masum olduğu anlar ya bebekkendir ya da severkendir. Bir dünyanın içinde başka bir dünyadır. Büyük bir şeydir. Kolayca anlatılacak bir şey değildir. Öyle olsaydı bu kadar roman,şiir, sözler yazılır mıydı bunun üzerine? Yeri geldiği zaman başkaldırırdır. Yeri geldiği zamansa pılını pırtını toplayıp terk etmektir o diyarı. Sevmek kolaydır lakin sevebilmek zordur. Yanmaktır ağlamaktır gücünü toplayıp devam etmektir. Ve tanımlayamadığım nice tanımlamalardır. Buraya bıraksalar sabaha kadar yazarım. Çünkü konu sevmek olunca her insanın söyleyecek bir sözü vardır. Varoluşumuzun en temel gereksinimlerindendir . Şimdi konuyu şuraya getireceğim. Sevmek ulaşmak mıdır ulaşmadan da sevilir mi? Bu ulaşmaya yüklediğimiz anlama bağlı olarak değişir. Ya da her ikisininde orta noktasını bulmak gerekir. Sevmek arzulamaktır. Uhrevi bir sevginin dışında tabi ki.Olmadı demeyi bilmektir. Klişe bir söz vardır: Sevgi emektir,emekse özgür bırakacak kadar sevmektir.Bir arayıştır. O arayışın içinde,yanlış duraklarda durduğumuz,yanlış rotadan ilerlediğimiz zamanlarda olur. En nihayetinde doğru durağa çat diye varamayız. Gittiğimiz her yanlıştan bir doğruyla çıkarız.Yolun sonunda güzellikler varsa ne önemi var geçmişte ki yanlış durakların değil mi?İsyan etmenin ne manası var? Açık konuşmak gerekirse hayatımıza giren insanlar mutlaka bize bir şey öğretir bazen nasıl olunması gerektiğini bazen nasıl olunmaması gerektiğini öğretir.Herkese acı gözüyle bakarsak geri dönüşlerde acı olur. Öğretene hürmet etmek gerekir. Simyacı kitabında ki gibi.Bence bu kitabı okumak zorunlu olmalı. Siddhartha kitabıda keza aynı şekilde.Tabi bazı şarkıları dinlemekte zorunlu olmalı. Örneğin Kaan Boşnak- Şeyhim beni ışınla. Aç bi dinle ne kaybedersin ki?Yani sonuç olarak hayatıma girmiş,hayatımdan çıkmış ve hayatımda olan herkese bana kendimi öğrettikleri için teşekkür ederim diyebilmektir. Sevmek hayattır.