HÜLYA


Gecenin en demli saatlerinde, içimden bir özlem köpürüyor.

Uykumu sektiriyor dalgaların üzerinde, sonra dağılıyor halka halka

Birden unutuveriyorum olanları,

Alışılmışın dışında kaçacak oyuk arıyorum

İnanmadığım gelgitlere koşuyorum ve ayaklarıma kabuklar batırıyorum

Kan dökmeden edemiyorum

Yürüdükçe yakınlaşıyorum, yakınlaştıkça tükeniyorum

Seni arıyorum bir kuşun kanadında, bir çiçeğin kokusunda

Bir ağacın yaprağında, bir toprağın karasında

Lakin bulamıyorum

Elinden en sevdiği şekeri alınmış bir çocuğun yakarışlarıyla geri dönüyorum

Bana, merak etme, buralara gelme diyorsun!

Dinliyorum, parçalanıyorum, ayağa kalkıyorum.

Yavaş yavaş bende tamamlanıyorum.

Tamamlanmak için neler gerekir bilmiyorum.

Ben senden sonra,bunların çilesini çekiyorum.

Kayalıkların en tepesindeyken birden bire yerle bir oluyorum

Ve ben bunu;toprağa hayallerimi verince anlıyorum.

Gözlerimi kapatıyorum açınca tekrar yaşıyorum.

Yaşlanıyorum, artık sadece bir fotoğrafına bakabiliyorum.

Her geçen gün anlamsızlıkların içinden yeni anlamlar kazanıyorum.

Sadece bakıyorum,bakıyorum ve bakıyorum...

Yorumlar

Popüler Yayınlar