KÜRK MANTOLU MADONNA-ALINTILAR

-Dünyanın en basit,en zavallı,hatta en ahmak adamı bile, insanı hayretten hayrete düşürecek ne müthiş ne karışık bir ruha maliktir! Niçin bunu anlamaktan  bu kadar kaçıyor ve insan dedikleri mahluku anlaşılması ve hakkında hüküm verilmesi en kolay şeylerden biri zannediyoruz? Niçin ilk defa gördüğümüz bir peynirin evsafı hakkında söz söylemekten kaçtığımız halde ilk rast geldiğimiz insan hakkında son kararımızı verip gönül rahatlığıyla öteye geçiveriyoruz?

-Kim olursa olsun,bir insanın yaşamakla ölmek arasındaki büyük köprüde çabalaması korkunç bir şeydi.

- Bu çehreyi veya benzerini hiçbir yerde,hiçbir zaman görmediğimi ilk andan itibaren bilmeme rağmen, onunla aramızda bir tanışıklık varmış gibi bir hisse kapıldım.

-İçimde, bir yolculukta tanışıp alıştığım,fakat pek çabuk ayrılmaya mecbur olduğum bir insana veda eder gibi bir his vardı.

-Kendimi bildim bileli,bütün günlerimi, haberi olmadan ve nefsime itiraf etmeden,bir insanı aramakla geçirmiş ve bu yüzden bütün diğer insanlardan kaçmıştım.

-İçimde birdenbire bütün insanlarla sarmaş dolaş olmak,uzun yıllar birbirinden ayrı kaldıktan sonra nihayet kavuşan dostlar gibi çoşkun bir muhabbetle herkesi öpmek arzusu vardı.

-Muhakkak ki bütün insanların birer ruhu vardır,ama birçoğu bunun farkında değildi ve gene farkında olmadan geldikleri yere gideceklerdi. Bir ruh, ancak bir benzerini bulduğu zaman ve bize, bizim aklımıza, hesaplarımıza,danışmaya lüzum bile görmeden meydana çıkıyordu..Biz ancak o zaman sahiden yaşamaya -ruhumuzla yaşamaya-başlıyorduk.O zaman bütün tereddütler,hicaplar, bir tarafa bırakılıyor, ruhlar birbiriyle kucaklaşmak için her şeyi çiğneyerek birbirine koşuyordu .

- İkimizde birer insan arıyoruz,kendi insanımızı…