CENAZE

 

Bugünlerde acısını çekiyorum,

Yaşanmamış anların…

Önce bir insan çıkıyor karşıma

Karşılık beklemeksizin gülüyor bana 

Ertesi gün oluyor 

Bakışlarıyla yakıyor ortalığı 

Gülmüyor,sormuyor,unutuyor

Hiç yokmuşum gibi yaşamaya devam ediyor.

En sonunda elime bir kazma kürek alıyorum,

Bugüne kadar gömdüğüm insanların yanına gidiyorum

Her birine ayrı ayrı selam veriyorum.

Dizlerimi kırarcasına yakarmaya başlıyorum 

Yapamam Tanrım!

Derince bir mezar açıyorum 

Ruhumdan çekilircesine bir ceset çıkarıyorum içimden 

Bu ceset kimin nesi?

Hangi sevdanın içinde ölmüş?

Usulca toprağa yerleştiriyorum.

Son damlasına kadar üzerini toprakla kapatıyorum.

Ellerimi semaya açarak af diliyorum.

Bir bulutsu soğuk vuruyor yüzüme 

Çatlamış kabukları atarcasına ruhumdan

Kanıyorum kanadıkça daha çok kanıyorum.

Kalkıyorum ayağa ve savaşmaya devam ediyorum

Kalan insanların arasında…